اثر ضد پیری گانودرما یکی دیگر از خواص قارچ گانودرما است. گانودرما (به زبان چینی Lingzhi) هزاران سال است که به عنوان یک اکسیر استفاده می شود. پیری با تنظیم ایمنی، استرس اکسیداسیون و محصول رادیکال آزاد مرتبط است.
گانودرما با مهار تولید ROS، پراکسیداسیون لیپیدی و محصولات پروتئین اکسیداسیون پیشرفته، سبب افزایش طول عمر می شود. افزایش تولید مجتمع های انتقال الکترون میتوکندری، SOD، CAT، GSH و GSH-Px، DPPH، و فعالیت های جابجایی رادیکال ABTS و دارای فعالیت تعدیل کننده ایمنی و آنتی اکسیدانی با افزایش فعالیت مهار رادیکال و قدرت آنتی اکسیدانی است.
اثر ضد پیری گانودرما بر روی انسان یک راز باقی مانده است و مکانیسم‌های بالقوه آن در زمینه اثر ضد پیری برای کاربرد بالینی آن هنوز باید روشن شود.
کلمات کلیدی: اثر ضد پیری گانودرما، گانودرما و طول عمر
خطرات افزایش سن
افزایش سن یکی از عوامل خطر بیماری های مزمن مختلف از جمله سرطان، بیماری های قلبی عروقی و بیماری های عصبی است. با افزایش سن، کاهش تدریجی عملکردهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی بیشتر اندام ها و سپس برخی از اختلالات مرتبط با سن بوجود می آیند.
گانودرما، راز طول عمر امپراتوران چین
گانودرما لوسیدوم یک داروی سنتی در چین است که از بیماری های مختلف پیشگیری و آن ها را درمان می کند. در طب باستانی چین گانودرما به عنوان گیاهی با ارزش دارویی و بدون سمیت در Materia Medica طبقه‌بندی شده است. دانشمندان پزشکی چین باستان بر این عقیده بودند که گانودرما لوسیدوم می تواند بدن را تقویت کند و ساختار بیماران را تثبیت کند، این ساز و کار یا “Fuzheng Guben” یکی از اصول اصلی در درمان طب سنتی چینی است.
گانودرما لوسیدوم به عنوان نوعی داروی گیاهی مورد پرستش امپراتوران سلسله های بزرگ چین و ژاپن بوده است که به شکل چای های مخصوص و معجون قارچ خود می نوشیدند تا به سرزندگی بیشتر و طول عمر بیشتری دست یابند.
جدول مکانیسم گانودرما و اثرات ضدپیری
ترکیبات فعال گانودرما که خواص ضد پیری دارند
تا به امروز مطالعات زیادی بر روی پتانسیل درمانی گانودرما لوسیدوم انجام شده است. گانودرما لوسیدوم حاوی تقریباً 400 ترکیب فعال زیستی مختلف است که سبب شده تا گانودرما برای سالمندان ارزشمند و ضروری باشد. ترکیبات فعال گانودرما عمدتاً شامل پلی ساکاریدها، تری ترپنوئیدها، نوکلئوتیدها، استرول ها، استروئیدها، اسیدهای چرب، پروتئین ها/پپتیدها و عناصر کمیاب هستند.
گانودرما با افزایش سن عملکرد سیستم ایمنی را بهبود می بخشد
عملکرد سیستم ایمنی بدن با افزایش سن کاهش می یابد. اگر بخواهیم دقیق تر این موضوع را بررسی کنیم:
- با افزایش سن تخریب تیموس، عملکرد لنفوسیت T و توانایی تولید سیتوکین ها کاهش می یابد که دلیل اصلی عملکرد ضعیف سیستم ایمنی در سالمندان است.
- با افزایش سن عملکرد لنفوسیت B تنظیم شده توسط مغز استخوان و توانایی آن در ترشح ایمونوگلوبولین نیز کاهش می یابد.
- همچنین اختلال عملکرد ایمنی با افزایش سن باعث افزایش حساسیت جمعیت سالخورده به عفونت‌های باکتریایی و ویروسی می‌شود.
همانطور که در مقاله :”اثر قارچ گانودرما بر سیستم ایمنی“، بررسی کردیم گانودرما سبب ارتقای عملکرد ایمنی ذاتی، ایمنی هومورال و ایمنی سلولی می شود. به طور خاص، پلی ساکاریدهای قارچ گانودرما لوسیدوم ممکن است بر سلول‌های ایمنی و سلول‌های مرتبط با ایمنی از جمله لنفوسیت‌های B و T، سلول‌های دندریتیک، ماکروفاژها و سلول‌های کشنده طبیعی تأثیر بگذارند و باعث رشد اندام‌های ایمنی، آزادسازی سیتوکین و سایر عملکردهای تنظیمی ایمنی می‌شوند.
اثر ضد پیری گانودرما با مکانیسم استرس آنتی اکسیدانی
همانطور که همه ما می دانیم، تئوری های استرس اکسیداتیو و تجمع رادیکال های آزاد بیشتر در کهولت سن برجسته هستند. عملکرد آنتی اکسیدانی با افزایش سن بدتر می شود. تجمع رادیکال های آزاد و تضعیف فعالیت کمپلکس آنزیم زنجیره تنفسی در مغز باعث آسیب به میتوکندری های مغزی می شود. این اختلال عملکرد می تواند باعث شروع برخی از بیماری های عصبی مانند بیماری پارکینسون، بیماری آلزایمر، بیماری هانتینگتون و غیره شود. اکسیداسیون و رادیکال‌های آزاد می‌تواند:
- به لیپیدها و غشای سلولی
- به پروتئین‌ها و آنزیم‌ها
- به اسیدهای نوکلئیک و کروموزوم‌ها در پیری آسیب برساند.
همچنین پراکسیداسیون لیپید و تولید بیش از حد رادیکال های آزاد می تواند منجر به آسیب سلولی، بافتی و اندام شود.
بر اساس نظریه‌های رادیکال آزاد و استرس اکسیداتیو پیری، برهم خوردن تعادل ظریف بین تولید گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) و سیستم‌های مهارکننده آنتی‌اکسیدانی با افزایش سن می‌تواند منجر به تغییر به سمت آسیب سلولی اکسیداتیو شود.
Sudheesh NP و همکارانش طی مطالعه ای در سال 2010 دریافتند که گانودرما می تواند از قلب، کبد و مغز در برابر پیری در موش ها به طور عمده از طریق اثر آنتی اکسیدانی آن محافظت کند. تجویز این محصول به طور قابل توجهی سطوح GSH و همچنین فعالیت های MnSOD، GPx و GST را افزایش و سطوح پراکسیداسیون لیپیدی، AOPP و ROS را کاهش داد. این تحقیق نشان می دهد که تجویز گانودرما برای سالمندان می تواند کاهش وضعیت آنتی اکسیدانی مرتبط با سن را بهبود بخشد.
اثر گانودرما بر طول عمر
مطالعات ضد پیری معمولاً بر روی ارگانیسم‌های مختلفی مانند مخمرها، نماتدها، مگس‌های میوه و موش‌ها انجام می‌شود. در کرم الگانس Caenorhabditis elegans، گانودرما به طور موثری نماتدها را برای مقاومت در برابر استرس اکسیداتیو ارتقا داد و به طور قابل توجهی طول عمر نماتدها را طولانی کرد.
در مطالعه ی دیگری Weng Y و همکارانش (2010، 2011) فعالیت ضد پیری گانودرمازیدهای A، B، C و D را روی مخمر مطالعه کردند. نتایج نشان داد که این ترکیبات به طور قابل توجهی طول عمر همانندسازی سویه مخمر K6001 را افزایش دادند و فعالیت ضد پیری روی مخمر با یک ماده شناخته شده، رسوراترول، قابل مقایسه است. گانودرمازیدهای A، B، C و D بیان ژن UTH1 را تنظیم کردند تا طول عمر همانندسازی مخمر را افزایش دهند.
نمودار شماتیک اثرات ضد پیری و مکانیسم گانودرما.
جمع بندی خواص ضد پیری گانودرما
در مجموع، گانودرما و انواع عصاره های آن دارای برخی خواص ضد پیری هستند و اثرات ضد پیری خود را عمدتاً از طریق تعدیل ایمنی، ضد اکسیداسیون و فعالیت های مهار رادیکال های آزاد، افزایش دهیدروژنازهای میتوکندری و زنجیره انتقال الکترون پیچیده I و II اعمال می کند.